Ιβηρίς, η βασίλισσα των χωραφιών — Ημεροκαλλίς, η ντίβα της αυλής

Η Ιβηρίς δεν είναι φυτό· είναι χαρακτήρας.
Στέκεται περήφανα μες στον ήλιο, δεν παρακαλάει για νερό, δεν απαιτεί λίπασμα. Ένα καταπράσινο θαύμα που σου δίνει το όλον χωρίς να ζητάει πολλά. Χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης χάρης. Μια διακριτική θεά που εκπέμπει: «Δεν ήρθα να εντυπωσιάσω, ήρθα να υπάρχω».
Καθαρή, γεμάτη παλμό, πάντα παρούσα.

Και μετά έχουμε την άλλη.
Την Ημεροκαλλίδα.
Την ντίβα της αυλής, που ζει μόνο για λίγες ώρες αλλά θέλει να της στήσουμε φιέστα. Χρώματα βαριά, νάζια χωρίς ουσία, που φωνάζουν «δείτε με, είμαι limited edition».
Την ύμνησε, λέει, ο Κλιντ Ίστγουντ. Ίσως επειδή τον γοήτευσε η ιδέα ότι κάτι τόσο μάταιο μπορεί να φανεί σπουδαίο.

Όμως εμείς εδώ δεν συγκινούμαστε.
Ξέρουμε ότι η αληθινά όμορφες δεν φωνάζουν για την ομορφιά τους.
Αλλά οι μεταλλάξεις φυτών εξαπλώνονται στους εξεζητημένους κήπους, σαν τις προκαταλήψεις στην ψυχή μας.