Αγαπητή κυρία,

κατανοώ απόλυτα το γεγονός ότι απατήσατε τον ανόητο, στενόμυαλο, μισογύνη σύζυγό σας. Πραγματικά, ποια δεν θα το έκανε;
Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι το γιατί φέρατε στον κόσμο τέσσερα παιδιά μαζί του. Μετά το πρώτο, δεν θα έπρεπε να έχετε συνέλθει; Αλλά εντάξει, ας το προσπεράσουμε κι αυτό -άνθρωποι είμαστε.
Αυτό, όμως, που δεν μπορώ να καταλάβω καθόλου είναι γιατί «βασανίζεστε» εξ'αιτίας της αγαπημένης σας κόρης, η οποία -προικισμένη με ευφυΐα και διαίσθηση, προφανώς- δεν έχει βρει ακόμα άντρα.
Εκτός αν, μέσα σας, φωλιάζει η σατανική σκέψη: «Γιατί να ζήσει εκείνη καλύτερα από μένα;»
Ή μήπως περιμένετε για χάρη της τον πρίγκιπα Πίτσι-Πούτσι με την ψυχή του Τορκουάτο Τάσσο;
Να χαίρεστε που γλίτωσε από τους αχαΐρευτους! Σπάει τις αλυσίδες πριν καν δεθεί. Και αυτό, καλή μου, είναι απείρως πιο αξιοπρεπές από το κέρατο και την υποκρισία.