Η Σαπφώ, ο Φάων και η Προδοσία

Ποια θα ενσαρκώσει τη Σαπφώ;
Μια ώριμη ή μια νέα καλλιτέχνιδα;
Μια νέα-ώριμη! Μια ώριμη-νέα!
Σιγά μη τους κάνουμε τη χάρη.
Σιγά μη δώσουμε χαρά στον κύριο δήθεν Φάων, στη δεσποινίδα Φιλόμελη και στις υπόλοιπες αδίστακτες υπάρξεις, που νομίζουν ότι τη βασανίζουν, την ταπεινώνουν και την εγκαταλείπουν επειδή είναι μια γριά φρεγάτα με ψυχικά προβλήματα.
Όχι. Την πληγώνουν και την εγκαταλείπουν επειδή είναι ποιήτρια.
Επειδή είναι ένας ανώτερος οργανισμός που, όπως πάντα, εγκαταλείπεται από τα μικρά, έρποντα ανθρωπάκια. Ποτέ δεν κατανοείται, πάντα απαξιώνεται, περιφρονείται και, τελικά, προδίδεται.
Την προδώσατε για τα αιώνια, εσωτερικά της νιάτα, τέρατα, όχι για τα εξωτερικά της γεράματα.
Γι’ αυτό, τον ρόλο θα τον πάρει μια ώριμη-νέα.
Τι να κάνουμε δηλαδή; Να επιτρέψουμε στο κοινό – το αιωνίως ανόητο κοινό – να δει τη Σαπφώ σαν μια ενοχλητική γριά, μια λυροκρούστρα που έφαγε τα ψωμιά της και τώρα ταράζει τον έρωτα δυο νέων, χαλώντας την ευτυχία τους;
Όχι. Θα φέρουμε στην επιφάνεια το μέσα της. Θα γίνει πανοπλία και ακόντιο ενάντια στους άθλιους οργανισμούς που λέγονται Φάων και Φιλόμελη.

Γιατί αυτοί είναι οι άθλιοι.
Και η Σαπφώ, ποτέ.

_________________

Υποσημείωση:
Ο Φάων ήταν ένας γέρος, άσχημος λεμβούχος στη Λέσβο. Η Αφροδίτη του χάρισε μια αλοιφή, και ξαφνικά έγινε νεαρός, ωραίος και ακαταμάχητος. Γοήτευσε πολλές γυναίκες, μεταξύ αυτών και τη Σαπφώ.
Την έκανε ερωμένη του, την πρόδωσε και την περιφρόνησε. Εκείνη, απελπισμένη, αυτοκτόνησε πέφτοντας από έναν βράχο, για να μη δει ο Φάων το γήρας της.
Στο τέλος, τον σκότωσε ένας απατημένος σύζυγος.