Γυναίκες που επέλεξαν το ένα και καλύτερο

Υπάρχουν υπέροχες γυναίκες που έχουν «εγκαταλείψει τον εαυτό τους» πολύ νωρίς.
Άλλες γιατί νιώθουν βαθιά ευγνωμοσύνη για τον σύντροφό τους. Άλλες γιατί έχουν αφιερώσει ολόκληρη την ύπαρξή τους στην τρυφερότητα για το παιδί τους, μέρα και νύχτα.
Κάθονται στις πολυτελείς καρέκλες του παραμυθένιου κόσμου του φλερτ, σαν σε θέατρο, παρατηρώντας πεπρωμένα που δεν τους ανήκουν και δεν πρόκειται ποτέ να τους ανήκουν. Όμως, είναι όμορφες, στολισμένες με πανέμορφα φορέματα που τραβούν τα βλέμματα όλων – παρ' όλα αυτά. Και νιώθουν την έλξη που ασκούν στους ατίθασους άντρες, στους πειρατές, τους ήρωες, τους ριψοκίνδυνους, τους επικίνδυνους...
Κι όμως, εκείνες έχουν επιλέξει την ασφάλεια. Δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο, γιατί ζουν προστατευμένες στο απόρθητο φρούριο της «τακτοποιημένης ζωής».
Στα μεγάλα κέντρα διασκέδασης παίζουν το παιχνίδι του ενθουσιασμού. Χαμογελούν, παρασύρονται στη γοητεία της επιπολαιότητας, αλλά όχι για τον εαυτό τους. Το κάνουν για να μη χαλάσουν την «καλή διάθεση» των αντρών της παρέας.
Οι σύζυγοι μοιάζουν σαν να κλείνουν τα μάτια, πράγμα που, φυσικά, δεν κάνουν – τουλάχιστον όχι και τα δύο. Οι επίδοξοι κατακτητές φορούν αθώες μάσκες, μα πίσω τους κρύβονται λύκοι, διψασμένοι για αίμα.
Και τότε η όμορφη γυναίκα θυμάται το δωμάτιο του παιδιού της, όπου κάπου-κάπου ακούγεται η λέξη «Μαμά…» από το αγαπημένο μικρό στόμα, μαζί με την αναπνοή του.
Δεν είμαι ηθικολόγος. Αλλά ακόμη κι αν είμαι, σε αυτή την περίπτωση, τότε δεν ντρέπομαι γι' αυτό.
Το να μπορεί κανείς να επικεντρωθεί στο πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο πράγμα στην κατά τα άλλα κατακερματισμένη ύπαρξή του, σημαίνει ότι είναι αξιοπρεπής.
Αξιοπρέπεια είναι να επενδύεις την πιο πολύτιμη ενέργειά σου αποκλειστικά και μόνο σε ένα καλό – πάρα πολύ καλό πράγμα – στη σύντομη ζωή σου.
Αναξιοπρέπεια είναι να σπαταλάς και να καταστρέφεις τον εαυτό σου «για το τίποτα»