Μια μεγαλοπρεπής χειρονομία που δεν σημαίνει τίποτα. Κοστίζει πολλά, φαίνεται εντυπωσιακή, αλλά αν το φιλοσοφήσουμε, ποιον τιμά πραγματικά; Ο νεκρός δεν κερδίζει τίποτα από αυτό. Είναι μια τελετουργία που αφορά τους ζωντανούς -τους «συγγενείς» και τους «πενθούντες».
«Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται», λέει η Γραφή. Οι περισσότεροι αναζητούν μια παρηγοριά, ένα αποχαιρετιστήριο σημάδι που μιλά περισσότερο για τους ίδιους παρά για εκείνον που έφυγε.
Ήρθε η ώρα να αντικαταστήσουμε τα στεφάνια. Ριζικά.
Όμως, ούτε ένα γυμνό φέρετρο είναι η λύση. Μια ξύλινη ψυχρή κάσα δεν ταιριάζει σε κανέναν άνθρωπο. Το σώμα που υπήρξε ζεστό, αγάπησε και αγαπήθηκε, δεν πρέπει να φύγει βουβό, ασκέπαστο.
Φαντάσου αντί για τα τυποποιημένα μπουκέτα, απλά χαρτονάκια δεμένα με μεταξωτά κορδόνια να πλαισιώνουν το φέρετρο. Σημειώματα που να δηλώνουν:
«Αντί για στεφάνι, για το ίδρυμα ορφανών γερόντων “Φωλιά”, τόσα και τόσα… Ελαφρύ το χώμα εύχεται ο συνάδελφός σου, Γεώργιος.»
«Για την οργάνωση αναζήτησης χαμένων παιδιών “Το γέλιο του παιδιού”, τόσα και τόσα… Καλή αντάμωση, η αδερφή σου, Κατερίνα.»
«Για τον αγαπημένο μου φίλο δημοσιογράφο, τόσα και τόσα πάνε στην ανεξάρτητη εφημερίδα “και όχι αυταπάτες προπαντός”… Σε αιώνια ανάμνηση, Κώστας.»
Και γιατί όχι, ανάμεσα στα σημειώματα, χειροποίητα στεφάνια -από λουλούδια του κήπου, από ξερά φύλλα, από κλωστές και κορδέλες, φτιαγμένα από τα χέρια εκείνων που θέλουν να πουν κάτι περισσότερο.
Φαντάσου αντί για τα τυποποιημένα μπουκέτα, απλά χαρτονάκια δεμένα με μεταξωτά κορδόνια να πλαισιώνουν το φέρετρο. Σημειώματα που να δηλώνουν:
«Αντί για στεφάνι, για το ίδρυμα ορφανών γερόντων “Φωλιά”, τόσα και τόσα… Ελαφρύ το χώμα εύχεται ο συνάδελφός σου, Γεώργιος.»
«Για την οργάνωση αναζήτησης χαμένων παιδιών “Το γέλιο του παιδιού”, τόσα και τόσα… Καλή αντάμωση, η αδερφή σου, Κατερίνα.»
«Για τον αγαπημένο μου φίλο δημοσιογράφο, τόσα και τόσα πάνε στην ανεξάρτητη εφημερίδα “και όχι αυταπάτες προπαντός”… Σε αιώνια ανάμνηση, Κώστας.»
Και γιατί όχι, ανάμεσα στα σημειώματα, χειροποίητα στεφάνια -από λουλούδια του κήπου, από ξερά φύλλα, από κλωστές και κορδέλες, φτιαγμένα από τα χέρια εκείνων που θέλουν να πουν κάτι περισσότερο.
Να γράφουν πάνω τους μια σκέψη, μια ανάμνηση, κάτι για τον νεκρό, όχι για το τυπικό του πένθους. Γιατί αν κάτι αξίζει να τον συνοδεύει, αυτό δεν είναι το χρυσό και η πολυτέλεια, αλλά το κομμάτι από εμάς που του ανήκει.
.png)
0 Σχόλια