Τελειότητα. Από τις 5 ως τις 6

Κουρασμένες σέρνονται οι ώρες…
Αργόσυρτες, βαριές, σαν τα σύννεφα που σέρνονται στους πρόποδες του βουνού.
Ένα μικρό κορίτσι με δερμάτινο παντελονάκι και πλεξίδες στο χρώμα της σκουριάς αντιπροσωπεύει την ομορφιά όλου του κόσμου στα μάτια του.
Οι γονείς της τη χαρακτηρίζουν ζωηρή και ατίθαση. Με ανησυχία και ταυτόχρονα βαθιά ευχαρίστηση.
Ψηλά στο βουνό, σα να χιόνισε, ένα εκκλησάκι χώνεται στα γκρίζα σύννεφα και εξαφανίζεται.
Κάποιος περνά καβάλα σ' ένα άλογο, σαν σκιά από το παρελθόν.
Άρρωστοι άνθρωποι από το γειτονικό σανατόριο κάνουν βόλτα στο δάσος με τους ερυθρελάτες.
Μωβ γεντιανές....
Όμως, οι πιο ιερές ώρες του είναι όταν η αγαπημένη του κάνει τις ασκήσεις της.
Από τις 5 ως τις 6.
Τη χαζεύει με σχεδόν πατρική στοργή, της λέει να μην υπερβάλλει.
Εκείνη, που της χαρίστηκαν χάρη και ελαστικότητα νεράιδας.
Η κάθε κίνησή της αγγίζει την τελειότητα.
Τελειότητα. Από τις 5 ως τις 6.
Από τις 5 ως τις 6, ξεχνάει πώς του Θεού τα όνειρα δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα.