Και κοίτα να την σκέφτεσαι

Ο ήλιος σου λέει: Αυτήν τη στιγμή λάμπω πάνω από τον Αχελώο, πάνω από τον Αλιάκμονα και γενικά σε όλους τους πρόποδες των ελληνικών βουνών. Πολλά είναι κλειστά λόγω του πολέμου, όμως λάμπω κι εκεί, δεν ντρέπομαι!

Μια φτηνή, βολική φιλοσοφία, θα σκεφτείς. Αλλά γιατί να μην ζω όσο πιο φτηνά και άνετα γίνεται, παρόλα αυτά;! Κανείς δεν θα πληρώσει τα δάκρυά μου.
Kαι με όλα αυτά, μεσημέριασε. Τρως ένα σάντουιτς με πατατόψωμο και σαρδελοβούτυρο που — σε αυστηρή αντίθεση με τους φυσιολόγους, τους χημικούς, τους υγιεινολόγους, τους καθηγητές συνταγματικού δικαίου και άλλους ψυχαγωγούς του λαού — είναι πολύ πιο υγιεινό, νόστιμο, εύπεπτο, πιο θρεπτικό, πιο τέλειο από το ψωμί από σιτάρι και σίκαλη των παππούδων και προγόνων μας.
Και δεν τολμάς να τα πεις δυνατά όλα αυτά, στην τελική γιατί να βγαλω εγώ τo φίδι από την τρύπα;
Λάθος παράδειγμα, όπως όλα τα παραδείγματα!
Το καλό ψωμί πρέπει να είναι εύθρυπτο-ξηρό-αμμώδες, όχι κολλώδες και υγρό! Και μετά αφήνεσαι στην πέψη, και ίσως κοιμηθείς μια ώρα.
Ο ήλιος λάμπει ακόμα πάνω από τον Αλιάκμονα και τις γκρεμισμένες στέγες, διορθωμένες πρόχυρα με πέτρες και σανίδια. Τραυματισμένοι περνούν κουτσαίνοντας, οι κυρίες με τα παλτά τους δείχνουν ακόμη πιο κομψές ανάμεσα στους κουτσούς και τον ήλιο.
Βραδιάζει, λοιπόν, χωρίς να έχεις κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια, τελείως από μόνο του έρχεται το βράδυ και είσαι σχετικά ικανοποιημένος παρά την σκληρή ζωή. 
Και κοίτα να σκέφτεσαι πάντα την.... ξέρεις ποια.

֎

Ελλεβόρα